Adopcje (przysposobienie pełne) w dzisiejszych czasach przestały być już tematem tabu. Nie komentuje się po cichu, gdzieś po katach takiego pochodzenia dziecka. Zarówno rodzice adopcyjni, jak dzieci przysposobione, mówią o tym głośno, bez śladu zażenowania czy niepokoju. I dobrze, bowiem wzrost poziomu świadomości społecznej w tym temacie przyczynia się do zwiększonej liczby adopcji, a tym samym ograniczenia liczby mieszkańców domów małego dziecka.

Życie niestety nie zawsze układa się po naszej myśli. Zawodzą nas osoby, na które liczyliśmy, ranią najbliżsi. Rozczarowuje bieg losu. Myśl, że takie osoby, które zamiast wsparcia zapewniają nam nieustannie troski, kłopoty i ból, miałyby w przyszłości odziedziczyć gromadzony przez nas majątek, nieraz powoduje dodatkowe cierpienie i żal. Czasami pozbawienie kogoś tej możliwości wydaje się być jedynym sposobem aby ukarać niegodnego krewnego lub nauczyć lepszego zachowania na przyszłość.

Przypadki w których można kogoś wydziedziczyć są następujące: (1) uprawniony do zachowku (małżonek zmarłego, jego dzieci lub ewentualnie któryś z rodziców) wbrew woli spadkodawcy postępuje uporczywie w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego, (2) dopuścił się względem spadkodawcy albo jednej z najbliższych mu osób umyślnego przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności albo rażącej obrazy czci.

Prawo zapewnia nam szeroką swobodę w zakresie rozporządzania swym majątkiem na wypadek śmierci. Swoboda ta wyraża się w możliwości powoływania do spadku dowolnych osób, w dowolnym zakresie, a więc sporządzania testamentów, ale i w możliwości swobodnej zmiany podjętej decyzji, czyli ich odwoływania. Odwołać testament jest bardzo prosto. Można to zrobić w jeden z dwóch przewidzianych przez prawo sposobów: formalny, czyli sporządzenie nowego dokumentu, lub w drodze czynności faktycznych, czyli po prostu zniszczenia testamentu.

Otrzymanie spadku, szczególnie niespodziewanego kojarzy się zwykle z przypływem majątku i gotówki. Czujemy podekscytowanie co takiego otrzymamy. Niestety, bardzo często okazuje się, wbrew oczekiwaniom, że zamiast radości i przypływu gotówki, wraz ze spadkiem otrzymaliśmy kłopoty. Spadek to bowiem nie tylko majątek ale i długi, szczególnie w obecnych czasach często przewyższające swą wartością wysokość aktywów spadkodawcy. Co trzeba wiedzieć aby się przed tym uchronić? O czym pamiętać? I jak bronić się, gdy już okaże się zamiast wymarzonej kamienicy czy gotówki na nowy samochód odziedziczyliśmy kredyt na mieszkanie i długi u znajomych? Otóż najważniejszy jest czas, bowiem w zależności od tego ile go upłynęło od śmierci spadkodawcy zależy nasza odpowiedzialność za jego długi.

Bywamy w życiu różni. Jesteśmy dobrymi dziećmi, przykładnymi małżonkami, pomocnymi sąsiadami. W zamian oczekujemy szacunku, szczerości, zaufania, a czasami wierzymy, że nasze dobre uczynki i godne postępowanie w życiu zostanie docenione i uwzględnione np. w testamencie rodzica, sąsiada czy przyjaciela. Gdy się tak nie zdarza czujemy żal, czasami zaskoczenia lub wręcz niedowierzanie, ale musimy pogodzić się z wolą testatora. Czy jednak zawsze? Otóż prawo przewiduje sytuacje, w których możemy podważyć ostatnią wolę spadkodawcy, przedstawiając niezbite dowody, że testament jaki przedstawiono sądowi, dotknięty jest wadą powodującą jego nieważność.

Instytucja stwierdzenia nabycia spadku dotyczy każdego z nas. Według naturalnej kolei rzeczy najbliższe nam osoby odchodzą i w końcu konieczność pożegnania kogoś ważnego dotyka każdego. Oprócz bólu pożegnania rodzi to konieczność zmierzenia się z ogromną ilością spraw formalnych, obowiązek uporządkowania których, nakłada na nas prawo. Między innymi jest to konieczność uzyskania stwierdzenia nabycia spadku, w celu uregulowania sytuacji prawnej przedmiotów i praw majątkowych należących do zmarłego. Często zastanawiamy się, kto poza nami samymi jest osoba uprawnioną do spadku, kogo zawiadomić, kogo uwzględnić we wniosku do sądu o stwierdzenia nabycia spadku.

Prawo w zasadzie pozwala nam swobodnie rozporządzać naszym majątkiem, zarówno w życiu codziennym, jak i na wypadek śmierci. Niekiedy jednak swoboda ta jest ograniczana ze względu na poszanowanie praw innych osób, ochronę naszych wierzycieli, dobro publiczne, interes społeczny, itp. Dotyczy to zarówno czynności dokonywanych w codziennym życiu, jak i tych dokonywanych na wypadek naszych śmierci.

Kolejne przyczyny nieważności testamentu związane są z niezachowaniem jego formy, bądź niespełnienia innych wymagań szczególnych, przewidzianych przez prawo dla rozporządzeń na wypadek śmierci.

Porządek dziedziczenia to nic innego jak określenie w ustawie kto dziedziczy spadek, w przypadku gdy zmarły nie pozostawił testamentu, czyli na wypadek tzw. dziedziczenia ustawowego. Często zastanawiamy się jak rozporządzić naszym majątkiem na wypadek śmierci. Zwykle wiemy, do jakich rąk nie chcemy by trafił.

Instytucja stwierdzenia nabycia spadku dotyczy każdego z nas. Według naturalnej kolei rzeczy najbliższe nam osoby odchodzą i w końcu konieczność pożegnania kogoś ważnego dotyka każdego. Oprócz bólu pożegnania rodzi to konieczność zmierzenia sią z ogromną ilością spraw formalnych, obowiązek uporządkowania których, nakłada na nas prawo. Między innymi jest to konieczność uzyskania stwierdzenia nabycia spadku, w celu uregulowania sytuacji prawnej przedmiotów i praw majątkowych należących do zmarłego.

Bywa czasami tak, że pomimo zadbania o losy naszego majątku i sporządzenia testamentu, chcemy, bądź powinniśmy, przekazać pewne jego składniki konkretnym osobom. Jednocześnie nie chcemy tych osób powoływać do spadku, włączać do grona naszych spadkobierców, bo czasami chodzi o przedmioty nie mające dla całego spadku dużego znaczenia, o wartości jedynie sentymentalnej. Dla osiągnięcia takiego właśnie celu stworzona została instytucja zapisu w testamencie.

Wielu z nas pewnie nie jeden raz zastanawiało się jak skutecznie wyrazić swą ostatnią wolę - rozdysponować zgromadzonym majątkiem w taki sposób, aby przypadł w wypadku naszej śmierci wyłącznie tym, którym chcielibyśmy go przekazać. Służy temu znana w naszym systemie prawnym od lat instytucja testamentu.

Postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku musi się uprawomocnić, tzn. musi minąć taki czas, aby nie służył już od niego żaden zwyczajny środek odwoławczy. Stanowi on wówczas podstawę do stwierdzenia nabycia własności rzeczy wchodzących do spadku i może być podstawą do zawiadomienia wszystkich osób i organów o przejściu praw ze spadku.